Teraz patrzano na Jasiołda w biurach intendentury jak na protegowanego bez protektora i jak na „dekownika”, który szuka bezpiecznego schowka w kramach wojskowych. – Nie, dziecko, nie możesz być służącą. Narody słowiańskie tu i owdzie do oręża się rwały. Wpadał mu do granicy! - To ta, która jest także szefową ATD. Posłyszał, jak tam wiatr szlocha na ramionach zmurszałych krzyżów, co się chylą między zarośla, jak chichot wichrowy szczeka spomiędzy badylów dzikiego głogu. – Moje siostry, wstańcie – rzekł – klęczy się tylko przed Bogiem. Nie powinienem podejmować się tego zadania, przeciw któremu jest moje serce”. - Nie - rzekł Glenarvan - żadna część okrętu nie mogłaby popłynąć tak daleko. Drzwi się zamknęły za żebraczką, a wkrótce za ukazaniem się gwiazdy cała ludność klasztorna i wszyscy zaproszeni na wigilię do refektarza ściągać się poczęli, korzystając z chwili wolnej, bo po odebraniu odpowiedzi przeora spodziewano się nowych napaści. Do dworku na zapadłej prowincji rzadko przyjeżdżali goście. - Ma się rozumieć! ANUSIA Ach,panno,na nasz dziedziniec Wjechał jakiś Ukrainiec, Który oczy,serce grzeje Swą rzeskością,oka blaskiem, Widziałam,jak przez aleje Leciał z piorunowym trzaskiem, A za nim jacyś pohańce Nieśli czerwone kagańce, Podobno – jego lirnicy Dziady,w ogniu błyskawicy Świecące się jak upiory. – Pogadamy z sobą – szepnął i przygryzł wargi, a to zawsze groziło niemałym niebezpieczeństwem. Tylko prowadź ich Gdy dorośniesz dopiero pojmiesz . Stare klechdy w Polsce mówią o powietrznej niewieście jeżdżącej na wozie o dwóch kołach. - Cóż mam donieść mistrzowi? Pięćdziesięciu pięciu braci krzyżackich, pięćkroć tyleż gości rycerskich, odpowiednia ilość pospólstwa wojennego dostały się w niewolę. Ujechali już wiorst kilka od niego wykaraskała! W każdej bajce jest prawdy połowa, ale połowa tylko, więc wszystkiego wierzyć nie trzeba. Podniósł znowu głowę. Musiało zaś to podnoszenie już nieraz się powtarzać, gdyż twarz siedzącego była czerwona jak kołnierz burmistrza, a oczy, na wierzch wysadzone, miały wyraz zarazem dziki i obłędny. Pomimo to coś złego. Na ten widok całe wojsko uczyniło okrzyk ogromny, zagrzmiały trąby, kotły i bębny i rozwinęły się wszystkie chorągwie. - Co tam u Martell? Rado- sne wycia oznajmiły Hiszpanom,iż Karaibowie sądzili,że osadnicy nie odważą się próbować dalszej walki.